in alle standen
Schuivend naar een hoogtepunt
Dwepend
Zwetend
Je volledig gevend
Verdient het meer
dan alleen de dood
Zwijgzaam in een diepte
Het nu is hier
Voor ieder even kort
Het verder
zal wel langer
duren
Tot
Die tijd verschijnt
Niet achteloos verdwijnt
uiting geven aan wat een ieder heeft
Theatraal
laten zien hoe kwetsbaar we kunnen zijn
Theatraal
je ziel proberen te verkopen
Theatraal
in stilte blijven hopen
Dat ze begrijpen wat ik verhuld laat zien
Bewondering
Je schoonheid kunnen tonen
Verwondering
Bewondering
Je liefde laten zien
Verwondering
Bewondering
Het heeft niet mogen baten
Verwondering
Bewondering
Het komt nog wel
Misschien
Gun me de vrijheid stil te zijn
Gun me de ruimte wel te wezen
Geef me de vrijheid niet te zijn
Geeft me de ruimte als eerlijk wezen
Gun me de vrijheid zo te zijn
heb ik verduisterd
In de wind geslagen
heb ik zuiver oordeel
Neergekwakt op straat
ligt onverschillig
mijn stug gemoed
Kon ik nog maar keren
Wat ik deed in ’t teken
van de gouden gloed
strijken de violen
naar vibrerend zuiver zijn
Symphonisch mengen zich de tonen
tot harmonisch samenzijn
als fonkel van zijn nacht
zonder kracht
van puur jezelf zijn
zwevend in de schemerschijn
onder-gaat de lust van zon
te weten dat het kon
met kracht van puur jezelf zijn
zonder valsend
dovend licht
van schone schijn
beticht
ontnomen
van eeuwige levenskracht
verdwenen
is zijn zuurstof
verdreven
is de macht
die zomaar
even
mij
terloops
als briesje
kwam vertellen
neem zoveel je wilt
zolang de vooraad strekt
heeft deze factor
geleid
tot die factoren
waardoor in facto
onduidelijk blijft
welke factoren
hebben geleid
tot die factor
die in facto…
ik kwets je niet
Het is jouw leven
dat mij gebied
Dus laat het varen
hetgeen ik zei
’t zijn gebaren
alleen van mij
verbroken
kristal dat breekt
De decibels
verbeuren
de glinstering
tot grove
scherpe
herinnering
Een vuur dat dooft
Smeulend blijft de warmte
stralen
Het duurde lang
Het was te kort
Te delen
Leven
Kunnen falen
blijf de rijkdom onbenut
die tijd ons geeft
ons leven vult
Gewetenloos
wordt de armoe benut
dat leven geeft
onze tijd weer vult
terwijl de moeders eenzaam zijn
Sluimerend als virus
is die eenzaamheid
van een kind
dat onbemind
alleen zijn weg moet vinden
en niet kent
als ongewenst
zich verweert te binden
Omgekleed naar trendy norm
Conformerende danspatronen
Stijfgesteven voor de vorm
Bruinverschroeid door zonnehemels
Suggererend wat men heeft
Verdwijnt de stilte die ze zoeken
Mee naar darkroom nr. 1
de opening ferm gesloten
Klam en sexueel geladen
gaat de opening weer dicht
Vol overgave proberen te ontladen
Klem tussen hartstocht en je eigen waarden
Jezelf geven, jezelf verraden
Blikken delend met een lach
Krachtig maar duidelijk bewogen
Laten zien dat je hem toch wel mag
Controlerend afstand nemen
Bewust de puinhoop laten wat het is
Controlerend je niet over kunnen geven
Bewust naar de verdommenis
als typering
Geëerd
om de verering
Geloosd
als klevend spermazaad
verdroogd
gedoogd
is de liefdesdaad
stoer geweld
Sneeuw wordt zachter…
het smelt
De ban wordt sterker
geil geweld
Liefde maakt zachter
ik smelt
je omgeving gadeslaan
mensen, vrienden, jongens, meisjes
gehuld in eigen anonimiteit
verbazingwekkend
duurt voort
de rivaliteit
in passieloze omgeving
verhullend individu
dichtbij en zo verspreid
laten lijden door God
Trots-erend
laten verdoemen tot…
Trots-erend
naar het hellevuur
Trotserend God
ik raak overstuur
gestorven
bezweken
aan de nood
die samen
met elkaar
in beider schaduw
levend
verwerkt werd
met de dood
dienen het conformisme
De regels van het gevoel
maken de wetten van het verstand
Verman
Geef tederheid een kans
Wees warm
Geef verdomme licht
Kussend naar de dromen grijpen
Ik mis
Zuig me niet naar duisternis
LEVEN
NEUKT
